Diabeł stróż - Marek Krajewski

 Wrocław, rok 1934. Podczas perwersyjnej orgii zostaje porwany, a następnie zamordowany urzędnik pocztowy Sepp Frömel. Kilkanaście dni później z rąk oprawców ginie jego kochanka. Ich syn z nieprawego łoża, niemy, niepełnosprawny Rolf dziwnym zrządzeniem losu trafia pod opiekę radcy kryminalnego Eberharda Mocka. Ten niespodziewanie odkrywa w sobie pokłady ojcowskich uczuć. Śledztwo w sprawie dwóch morderstw prowadzi do grupy ludzi połączonych osobliwą emocjonalną więzią, opartą na wspólnych przeżyciach i ponurych doświadczeniach. Mock wie, że aby rozbić to tajne stowarzyszenie, musi odkryć, kto stoi na jego czele. Stawka rośnie z dnia na dzień. W plugawych lupanarach, eleganckich gabinetach i jaskiniach nielegalnego hazardu Mock staje twarzą w twarz z mrocznymi żądzami i własną słabością. Czerwone i czarne pola ruletki podpowiadają mu, że klucz do zagadki może mieć tylko Rolf.

Kilka lat temu, a może nawet i minęło już kilkanaście, przeczytałam swoją pierwszą książkę autorstwa Marka Krajewskiego. Spodobała mi się. Polubiłam głównego bohatera, który przemawiał do mnie swoim zachowaniem. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że moja przygoda z twórczością Krajewskiego będzie trwała tyle lat i z każdą kolejną książką będę coraz bardziej zachwycona pomysłami autora. Pan Marek stworzył dwie serie retrokryminałów. O Popielskim miałam okazję czytać już nie raz, a na mojej półce znajdują się wszystkie części tego cyklu. Natomiast zapoznanie się z seria o Mocku odkładałam cały czas w czasie.  W końcu zaczęłam ją czytać. Zaczęłam od ostatnio wydanej książki pod tytułem „Diabeł stróż”.  

Poznanie Mocka zaczęłam od jedenastej części cyklu. Jednak od początku wiedziałam, że nie będę mieć żadnego problemu ze zrozumieniem fabuły. Cykle Krajewskiego nie były pisane chronologicznie, a każda jego książka stanowi oddzielną historię. Wszystko o czym musiałam wiedzieć to znalazłam na stronach książki „Diabeł stróż”. Mogłam poznać bliżej Mocka, jego współpracowników jak i bohaterów wprowadzonych tylko dla potrzeby historii opisanej w tej części. Jeśli mam być szczera to nie polubiłam Mocka równie mocno jak Popielskiego. Mimo tego książkę „Diabeł stróż” czytało mi się bardzo dobrze. Byłam ciekawa jak potoczy się historia, a zakończenie trochę mnie zaskoczyło.  

Marek Krajewski to autor, dzięki któremu polubiłam czytać retrokryminały. Chciałabym poznać wszystkie jego książki. Do tej pory znałam tylko cykl o Popielskim, a ostatnio przeczytałam swoją pierwszą książkę z cyklu o Mocku. W „Diable stróżu” napotkałam ten specyficzny, znany mi już język autora, który czasem nie jest łatwy w odbiorze, ale nadaje fajnego klimatu jego powieściom. Historia o Mocku nie podbiła mojego serca tak jak o Popielskim, lecz na pewno nie było to moje ostatnie spotkanie z bohaterem. „Diabeł stróż” potwierdził, że sięgnięcie po książkę autorstwa pana Krajewskiego zawsze jest dobrym wyborem. 

 Wydawnictwo Znak